...

...بر چهره ی گل نسیم نوروز خوش ست بر طرف چمن روی دل افروز خوش ست از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست خوش باش و مگو ز دی که امروز خوش ست " جناب خیام "...کابوس ۱۴۰۲ هر چه بود ، طی شدتا ببینیم ۱۴۰۳ چه خوابی برای مردمان صبور سرزمین من دیده ست .خدایا ! رحمی و رحمتی ....... ......

...کیستی سیاهی ؟!!!وندر این تیره شب ره ناپیدابر در استاده ای به چه‌کار؟!دل به امید چه بسته ای.......................... ای مرد ؟!!راه ، بیراه کرده ای ، انگار !!!؟مقصد ار جای دیگر ات بوده ستگام بر ره نهاده ، برو ...این گسسته طاق و ایوان راجز من ش همدم و مونسی نخواهی یافتآسمان هم به روز من گرییدلطف باران شباغ همسایه را خندانداشک های پنهان شسقف این خانه را رمباندو چو خورشید جلوه گر شد و تابیدگرمی ش تاک را به رقص آوردلیکنیزه را به جان من بنشاندرهگذرمرکب خویش می جهاند............................... به تاختتندر تازیانه اش امااستخوان من سوزاندپای در رکاب نه ، برگردکس نمی آید ات به استقبال ... ./...سروده ی : ۹ / ۱ / ۱۴۰۳... ......